Vroeg uit de veren want we wilden op tijd in Mesa Verde zijn. Na een continental breakfast (stelt niets voor: muffins, sinaasappelsap, geroosterd brood en slappe koffie) met frisse moed de auto weer in. De weg naar Mesa Verde was een drama (voor mij in ieder geval). Het begon heel goed, weg liep iets op, maar niet overdreven. Toen we eenmaal de ingang van het park gepasseerd waren, begon de ellende. Hartstikke steil omhoog en allemaal haarspeldbochten. Ik heb de handvatten van de auto helemaal fijngeknepen. Het hielp wel want we kwamen veilig boven. We hebben ons bij het visitor's center ingeschreven voor een wandeling met een gids en hadden toen nog tijd om vast zelf een cliff dwelling (rotswoning) te bekijken. Op naar het Spruce Tree House: een strengenous wandeling van een uur. Het pad liep inderdaad steil naar beneden, maar het was het afzien waard:een prachtige rotswoning wachtte op ons. Na in de kiva rondgekeken te hebben en de andere vertrekken bekeken te hebben, weer op naar boven. Dat was natuurlijk wat minder, want het was inmiddels ook aardig warm.

De auto weer in en op weg naar het Cliff Palace; de grootste cliff dwelling in Amerika. Er had zich al een aardigegroep verzamelden al vrij snel meldde de ranger zich. Ook hier ging het weer steil naar beneden envervolgens kregen we een uitgebreide uitleg van de ranger. Gelukkigkonden we een plekje in de schaduw bemachtigen toenhij zijn verhaal deed. Via houten trappen weeromhoog en op naar de koffie. Nog wat prullaria gekocht in het museum en op naar Chinle. Helaas voor mij was de terugwegexact dezelfde weg als de heenweg. Weer 10 miles haarspeldbochten dus, maar nu naar beneden. Dat is veel erger dan omhoog! De GMC hield het echter prima vol, remde op tijd enzo kwamen we weer veilig beneden. De volgende overnachtingsplaats was zo'n 300 kilometer verderop.We dachten dat we een leuke vlooienmarkt zagen in Cortez en besloten even te gaan kijken. Het bleek een soort ecomarkt te zijn, met allemaal standjes met biologisch voedsel, zonnecollectoren, energiezuinig bouwen, e.d. Voor Amerikaanse begrippen heel bijzonder want we hebben nog geen zonnecollector gezien terwijl de zon toch echt genoeg schijnt hier. Snel de auto weer in en verder reizen.

Onderweg nog even het Four Corners States Monument aangedaan. Dit is de enige plaats in Amerika waar 4 staten (Utah, Colorado, New Mexico en Arizona) elkaar raken. Zoiets als het drielandenpunt hier. Erg toeristisch, met eromheen allemaal kraampjes met jewelry shops. Toch maar een Kodakmomentje ingelast en weer op pad.

Aan het begin van de avond kwamen we in Chinle aan. Deze plaats ligt in een indianenreservaat en maakte op mij een arme, trieste indruk. Koeien en paarden lopen langs de weg, dus je moet goed uitkijken dat je geen beest raakt. Eerst maar naar onze overnachtingsplaats: Spiderrock Campground. Ingecheckt bij de eigenaar, een hele relaxte indiaan en de hogans bekeken. Primitief maar wel iets heel anders dan we tot nu toe gewend waren. Vervolgens op naar Chinle om wat te eten.Onderweg zagen we een hele grote slang, een bullsnake bleek later. Toen we rond 8 uur in Chinle aankwamen bleek dat de restaurants al dicht waren. Dan maar naar de supermarkt om wat te drinken te halen voor later op de avond en water voor de volgende dag. Op het parkeerterrein hingen overal borden dat je geen geld moest geven aan panhandlers (bedelaars). Ik werd toch nog aangesproken in de supermarkt door iemand die geld wilde 'lenen'. Hele supermarkt afgezocht naar bier. Bij navraag bleek dat er in het indianenreservaat geen alcohol wordt verkocht. Van ellende maar bij de Burger King gegeten (die was nog open) en toen weer terug naar de campground.

Merle vond het, na het zien van de slang, toch wel eng om in de hogan te slapen, dus die hebben we de autosleutels meegegeven zodat ze in de auto kon gaan liggen als het te spannend werd. Merle en Quinten hadden een hogan en wij sliepen een klein stukje verderop in een andere hogan. Het was primitief, maar wel erg mooi. Door openingen in het dak kon je de sterrenhemel zien. Het was de tijd van de vallende sterren en we hebben er aardig wat zien vallen. Zo heerlijk rustig en zo onvoorstelbaar veel sterren. Die zie je in Nederland bijna nooit zo heel goed. Je kon de melkweg echt goed zien. Ik heb geprobeerd om er foto's van te maken, maar ik kreeg alleen maar zwarte plaatjes. Thuis de instellingen eens nakijken. Op het toilet van de camping stond een emmer met water en een klein pannetje. Na het plassen kon je dan zelf water erachteraan spoelen. Toch weer eens wat anders dan de luxe hotels!