van Page naar Bluff (utah)

Weer vroeg uit de veren en op naar de Safeway (supermarkt) voor een ontbijtje. Heerlijke Starbuckscoffee en eggs en muffins. Daarna op naar de tourorganisator voor een tour naar Antelope Canyon. We hadden via het motel bij deze organisator geboekt omdat we een behoorlijke korting kregen (ja, ja, we blijven Nederlanders) en omdat deze organisatie alleen op dat tijdstip vertrok zodat de canyon niet al te vol zou zijn. Met zijn allen achterin zo'n open jeepgeval en op naar de canyon. Eerst over de snelweg en later offroad (hutsieklutsie achterin). De canyon was ongelooflijk mooi. Het is een enorme rotsspleet waar je doorheen kan wandelen. Alles bij elkaar duurde de tour zo'n 1,5 uur. Veel mooie foto's gemaakt.

Voordat we Page verlieten hebben we nog genoten van een scenic view, waar je de dam en de rivier kon zien en we konden natuurlijk niet weg zonder frisse duik in Lake Powell. Het water was geweldig, lekker fris maar niet te warm.

Toen moesten we echt op weg naar Bluff, een tocht van een uur of 3. Wel een prachtige weg om te rijden. We zijn nog even gestopt bij de navajo market bij Monument Valley om naar de indianensierraden te kijken.

Vroeg in de avond kwamen we in ons B&B in Bluff aan. Een prachtig Victoriaans herenhuis, waar we een 2 kamer appartementje hadden. Nog lekker buiten gezeten 's avonds en toen het bed weer in.

Van Zion naar Page

Toch nog wat gammel op weg naar Page. Wat later opgestaan, koffers weer in de auto en daar gingen we weer. We hebben er best lang over gereden, het was warm en we zijn dus vaak gestopt om even op adem te komen. Onderweg hebben we de Pink Coral Sand Dunes nog even aan gedaan. Enorme (natuurlijk) duinen van een soort oranje zand. Het vreemde was, dat de duinen midden tussen de bergen lagen. Het was een schitterende weg ernaar toe. Rotsen, bomen, koeien die vrij rondliepen.......... Aan het einde van de middag kwamen we in Page aan.

We hadden er even niet aan gedacht dat Page wel een zomertijd heeft. De klok kon dus weer een uur terug. Het motel zag er aardig uit, niet heel bijzonder, maar voor dat geld goed genoeg. De eigenaar verzorgt 's avonds een barbecue voor de gasten. Op naar de supermarkt om spullen te kopen dus. Voordat je zo'n supermarkt door bent, duurt ook even, want het is niet te geloven hoeveel keuze ze hebben. We hebben steaks, hamburgers, fruit en worstjes ingeslagen. Een paar uur later zaten we gezellig onder een rieten parasol aan de bbq maaltijd samen met een stel Fransen, Italianen en anderstaligen. Vroeg het bed in, airco aan want het was nog steeds heet.

Bryce park

Vandaag op naar Bryce. Volgens Tom een route van zo'n 1,5 uur maar Tom schat alles nogal optimistisch in, dus hielden we rekening met een wat langere reistijd. Eerst ontbeten in een diner die er leuk uitzag. Eenmaal binnen bleek het ding ontzettend goor. Helaas hadden we toen al besteld. Quint zat aan de cereals dus die had nergens last van maar de french toast en de pancakes van Merle en mij zagen er toch niet zo fris uit. GJ is immuun voor elke vorm van voedselvergiftiging dus die heeft alles braaf opgegeten.

Toen op pad naar Bryce. Een werkelijk prachtige route. Je rolt van de ene verbazing in de andere. Rode bergen, witte bergen met rode strepen, zwarte bergen, beekjes, het is zo mooi dat het niet te omschrijven is. We bereikten Bryce redelijk snel en zijn met de shuttlebus het park doorgegaan. Het was weer lekker warm vandaag, dus hoeden op en insmeren (ja, ja, al doende leert men). We zijn naar Bryce point gereden en hebben daar genoten van het schouwspel van Bryce. Het leek wel een sprookjeswoud, zo mooi. Je verwacht dat er elk moment elfjes om je hoofd komen dwarrelen. Het is niet te bevatten dat de natuur op relatief korte afstanden zo mooi kan zijn. Na rondgewandeld te hebben, zijn we weer richting Zion Ponderosa vertrokken. Zowaar tijd om even wat te lezen, dit reislog bij te werken en de volgende dagen uit te stippelen.

Ik zal proberen om wat foto's te uploaden, maar het is nogal druk hier en er is maar 1 pc...........

van Las Vegas naar Zion

Uitchecken was om 10.00 uur dus we konden weer een beetje uitslapen. Daarna auto in en op naar Zion. Onderweg een ontbijtbuffet (all you can eat for 9 dollar!) en weer snel de auto in want het was al 40 graden. Quint knapt aardig op van de stootkuur, we horen niet steeds meer van dat geblaf op de achterbank. Alleen is Merle nu erg hees, dus die is heel rustig nu. Ik ben ook wat grieperig, maar ik heb het idee dat dat ook wel van de airco's komt. Van die droge koude lucht de hele dag en dan ineens de hitte in, dat doet geen goed.

We hebben rustig aan gereden en kwamen 's middags in Zion National Park aan. We zijn er met de auto doorheen gereden en keken weer onze ogen uit. Overal rode rotsen, gemengd met wit en roze. Je weet echt niet wat je ziet. Hoe kan het zo ontstaan al die kleuren? Daarna een rockshop bezocht en op naar Zion Ponderosa. We hebben een cabin, een geweldige blokhut met een tweepersoons stapelbed (echt zoiets had ik nog nooit gezien). Quint wil op het uitklapbed in de kamer dus de verdeling is weer helemaal rond. De Ponderosa is een soort American vakantiepark, dus je kan hier van alles doen (klimmen, paintballen, paardrijden, etc.) We hebben net een pizza laten bezorgen en duiken zo het bunkbed in want morgenvroeg vertrekken we naar Bryce Canyon. Als we dan nog fit zijn kunnen we daarna nog een wandeling in Zion park maken want dat moet ook de moeite waard zijn.

van Benton Hot Springs naar Las Vegas

Eerst een uitgebreid ontbijt in de Bed en Breakfast. Toch is dat veel leuker dan in een hotel, want we werden bij twee andere gasten aan tafel gezet en zo ontstaan er interessante gesprekken.
Daarna op naar Death Valley. Flessen water in de auto, tank vol en gaan! Het was zo heet, maar dat was natuurlijk ook te verwachten. Gelukkig hield de auto ons redelijk koel, al waren er wel stukken waar je de airco uit moest zetten om oververhitting te voorkomen. Dit was weer een geheel nieuwe omgeving. Je denkt dat je zandduinen ziet, maar het blijken rotsen te zijn. Je ziet bergen die Duo Penotti kleuren hebben, hele stukken niemandsland met alleen een paar graspolletjes. We zijn regelmatig gestopt voor de Kodak momentjes, maar dan als een speer de auto weer in want het was niet te houden, zo heet. Indrukwekkend waren Zabriskie point en de Devil's Golf Course. Deze laatste lijkt net een kleiveld, maar het zijn versteende zoutkristallen. GJ heeft even geproefd en het smaakte inderdaad zout.

Tegen de avond kwamen we in Las Vegas aan. Gelukkig rijdt GJ hier bijna alles want haarspeldbochten en drukke steden dat vind ik toch niet zo geslaagd. Heb ik normaal niet zo'n last van, maar zo'n automaat is ook nog wel wennen. Enfin, we kwamen midden op de Strip uit (7 banen vol met auto's) en GJ koerste er koelbloedig doorheen. De Tomtom glibberde bijna uit mijn handen, zo spannend vond ik het. Las Vegas is bijna niet te omschrijven, wat een idiote wereld. Overal zie je neon, televisiebeelden, glitters, mensen, auto's. Ons resort lag dichtbij de Strip (de hoofdstraat) en was echt enorm. We hadden een 2 bedroom 2 bathroom appartement en er was een wasmachine en wasdroger. Gelijk alle was erin en op pad naar het amusement. Het was zaterdagavond dus het was echt enorm druk. Overal gokautomaten, dronken mensen, gillende mensen, pumps, glazige blikken (geld verloren?) en reclames. Alles beweegt er, niet te geloven. We hebben in rondgekeken bij het Bellagio en Paris, Paris en toen waren we bekaf. Op naar bed dus.

De volgende dag wat minder vroeg opgestaan want we lagen er erg laat in. Maar goed, 10 uur op pad is voor ons een hele beschaafde tijd. Op naar het Outlet Center. Eerst ontbeten bij Dunkin' Donuts en toen shoppen. Werkelijk, 150 winkels in een overdekte mall, Merle werd helemaal gek! Tommy Hilfiger, Adidas, Nike, Calvin Klein en alles outlet dus goedkoop. We hebben de hele dag gewinkeld. De creditkaart is zo goed als leeg en de koffers zijn inmiddels te klein maar de kids en GJ zijn helemaal voorzien van nieuwe spullen. Ik heb niets gekocht en heb er alleen zere voeten aan over gehouden. Ik ben niet zo van het merkenspul en veel van de kleren die voor mij leuk zouden zijn waren 100% polyester en dat vind ik niets.

Toen we eindelijk uitgeshopt waren, kregen we nog de schrik van ons leven: de auto stond niet waar we hem achtergelaten hadden. Het koude zweet brak ons uit. Iemand vroeg wat er aan de hand was, want hij zag ons zo panisch rondkijken. Wij gemeld dat we de auto kwijt waren. Gelukkig kwam diegene op het heldere idee om dan het auto alarm aan te zetten (kan met de sleutel) en ja hoor, gelukkig, er begon iets te piepen. Stond de auto een halve kilometer verder op. Die parkeerplaats was ook gigantisch en alles lijkt op elkaar!

Na al dat shoppen even snel eten en vervolgens uren alle prijsjes eraf knippen en de spullen in de koffers proppen terwijl de kids een duik in het zwembad namen. Daarna toch nog even naar de action. Hotel Ceasars, de Mirage en Flamingo en toen was het alweer middenin in de nacht en tijd om terug te strompelen.

van Yosemite naar Benton Hot Springs

Vanochtend eerst de dokter gebeld want Quint hoest al drie weken en het werd steeds erger. Nou, dat is ook een belevenis zo'n bezoekje aan een Amerikaanse huisarts. We konden gelukkig zonder afspraak terecht en zouden een uurtje moeten wachten. Eerst worden al je gegevens opgenomen door de assistente. Dan moet je wachten. Vervolgens kom je bij een andere assistente die: je bloeddruk opmeet, je pols neemt, je weegt, meet en het zuurstofgehalte in je bloed bepaalt. Je voelt je steeds zieker worden bij al die maatregelen. Dan krijg je weer een andere assistente die je allerlei vragen stelt over je kwaal. Nog steeds geen dokter gezien. Dan komt eindelijk de dokter met de laptop onder de arm, tuurt op zijn scherm, stelt 1 of 2 vragen, komt met een diagnose en schrijft medicijnen voor. Je krijgt uiteraard meteen een rekening en dan kun je door naar de apotheek. Quint bleek bronchitis te hebben, vergezeld van een lichte keelontsteking en ook zijn oren waren wat onrustig. Antibiotica stootkuur en gaan weer.

Ochtendvullend programma, maar op zich ook wel eens interessant om mee te maken. Auto weer in en via de Tioga pas in Yosemite, op naar Bodie, een ghosttown. Die Tioga pas was zo mooi!! Rotsen, bloemen, meertjes, bergen, onvoorstelbaar dat het er zo uit kan zien. Halverwege moest er natuurlijk gestopt worden voor koffie (en roken) en toen we bij de parkeerplaats wegreden zagen we een moederbeer met twee kleintjes oversteken! Niet te geloven, vlakbij onze auto!! Helemaal gelukkig weer verder gereden.

De natuur is zo mooi onderweg, de bergen hebben allerlei kleuren en elke hoek brengt een nieuwe verrassing. Bodie, bleek een echt origineel spookstadje. Het is net alsof iedereen ineens is weggelopen en alles heeft laten staan. Allemaal houten huisjes (met de wc huisjes er nog achter) en er liggen gewoon nog spullen (een bril, lege flessen, kassabonnen, etc.) Sommige dingen zijn wel vergaan (sofa zonder stof) maar het was echt bijzonder om te zien. Het was er wel erg koud, een hele koude wind, dus we zijn het stadje wat sneller doorgewandeld.

Vervolgens op weg naar Benton Hot Springs. Nou, dat was echt een bijzondere tocht. Dwars door een landschap dat echt onvoorstelbaar was. Overal zwerfkeien en Joshua trees. We waanden ons even op een andere planeet. Kilometers ver geen auto te zien. De weg was erg grappig want hij zat vol met dips. We wisten eerst niet wat dat waren totdat we er een gehad hadden. Een soort achtbaan maar dan in een autowegvorm. Je gaat een stukje steil naar beneden en vervolgens weer steil omhoog. Op het hoogste punt zie je de weg niet meer, dus dan is het maar hopen dat je veilig naar beneden komt.

We kwamen pas 's avonds in Benton aan en dat bleek een oase in de woestijn. Alles wordt daar verwarmd door natuurlijke heetwater bronnen. Het water in de wc was warm, het water uit de kraan was warm, het water waar ze het gras mee sproeien, in de vijver, allemaal warm.
We hadden prachtige kamers, heel ruim en heel gezellig ingericht. Na de vermoeiende rit hadden we de hot tubs voor ons alleen en lagen we in het warme water naar de sterren te kijken. Hemel op aarde leek het wel.

Overigens hadden we wel wat twijfels bij het inchecken want de dame die ons incheckte was een oud vrouwtje met een vreemde poedel die op een kussentje naast de deur lag. Voor de kenners van Roald Dahl: het leek heel erg op het verhaal van de hospita, maar we zijn gelukkig niet gevild!

Yosemite National Park

Vroeg uit de veren om op tijd in het park te zijn. Dat bleek een goede strategie want we hadden geen wachtrij bij de ingang van het park. Via veel geslinger (heerlijk al die haarspeldbochten) door prachtige natuur op naar de ingang van het park. Daar ontbeten en toen een wandeling naar de Yosemite Falls gemaakt, drie geweldige watervallen middenin het park. Het is haast niet te beschrijven hoe mooi het park is. Overal rotsen, bloemenweides en watervalletjes. Nadat we de nodige tijd in de Valley van het park hadden doorgebracht, wilde ik toch heel graag naar Mariposa Grove waar de sequoia bomen staan. Dat leek op de kaart een klein ritje, maar bleek een ritje met alleen maar bochten te zijn, dus ook dat duurde wat langer. Onderweg konden we wel genieten van prachtige uitzichten. Het was best druk bij Mariposa dus we besloten een stukje te lopen van de parkeerplaats naar het bezoekerspunt. Dat viel wat tegen want het was knap heet en de miles zijn toch heel wat langer dan de kilometers. Ik had de tong op de schoenen maar het was de moeite waard! Enorme bomen met een omvang van 30 meter en wel 64 meter hoog. Tijdens het wandelen struikelde je bijna over de squirrels en chipmunks zo schattig. Na een mooie wandeling gemaakt te hebben zijn we weer richting stacaravan gegaan. Toch nog aardig doorgereden want die bochten in het donker dat leek ons niet echt een succes.

San Francisco naar Yosemite

Nou, super om al jullie reacties te lezen, geeft toch nog wat family gevoel zo ver weg hier

. De laatste dagen hadden we geen PC in de buurt dus ik zal nu in vogelvlucht een beeld schetsen van onze belevenissen hier. De dagen vliegen voorbij, het is allemaal zo anders en afwisselend.

We zijn de tweede dag in SF naar Chinatown geweest. GJ was zo erg verbrand tijdens het fietsen dat het vel van zijn neus los liet (oei!). Dus met hoeden en petten en zonnebrand factor 50 de stad in. Chinatown vondik een beetje tegenvallen. De reisgids repte over smalle authentieke Chinese straatjes, maar de straten waren best breed (tja, Amerika, alles is BIG hier) en veel commerciele Chinese troep die je bij ons ook kan krijgen. Daarna hebben we uitgecheckt en zijn we met een taxi naar het vliegveld gegaan. Onderweg kregen we een gratis stadsrondleiding van de chauffeur (die overigens reed als een idioot) en we weten nu precies waar Elton John heeft gelopen, Julia Roberts koffie heeft gehad, etc.

Op het vliegveld de auto opgehaald. We hadden keuze uit een stuk of 4 auto's: een paar Jeeps en de auto die we nu hebben een GMC Envoyed. Super luxe bak, leren bekleding, alle mogelijke technische snufjes (van de helft weten we niet waar het voor is) en rijdt als een zonnetje.

Toen op weg naar ons verblijf in Yosemite. Dat bleek een redelijk grote stacaravan te zijn met een vrij klein stapelbed (Quinten lag met zijn benen in zijn nek) en een extra slaapkamer voor ons. Wel heerlijk rustig. We reden er natuurlijk langer over dan gepland (op de een of andere manier zijn de afstanden ook HUGE hier en heeft de Tomtom dat nog niet helemaal door). Weer zo'n heerlijke Amerikaanse hap (hamburgers en fries) en het bed in.